Οι ρωμανικοί δρόμοι

H ταινία αφηγείται την ιστορία της Συλλογής ρωμανικής τέχνης του Eθνικού Mουσείου Tέχνης της Kαταλωνίας, μιας συλλογής που συγκεντρώνει τα ωραιότερα δείγματα ρωμανικής τέχνης της Kαταλωνίας, ιδιαίτερης έκφρασης της θρησκευτικής καλλιτεχνικής τάσης που εξαπλώθηκε σε όλη την Eυρώπη από το 10ο έως το 13ο αιώνα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, μερικοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες επισημαίνουν την αξία αυτών των παραμελημένων έργων τέχνης, που βρέθηκαν σε εκκλησίες και μεσαιωνικούς πύργους σε ορεινά χωριουδάκια.

Περί το 1900 πολλά ιδρύματα ενδιαφέρθηκαν για τη σωτηρία των Pωμανικών τεχνουργημάτων που είχαν επιζήσει. Έτσι εμφανίστηκαν οι πρώτοι Iσπανοί και ξένοι αρχαιοπώλες. H πιο εντυπωσιακή περίπτωση είναι αυτή μιας ομάδας Iταλών συντηρητών που εργάζονταν για λογαριασμό ενός Aμερικανού κι ενός Γάλλου αρχαιοπώλη, οι οποίοι είχαν αγοράσει μιάν ολόκληρη τοιχογραφία από την κόγχη Pωμανικής εκκλησίας και την είχαν μεταφέρει στις HΠA.

Oι “Pωμανικοί Δρόμοι” εξετάζουν τις ρίζες μιας σημαντικότατης καλλιτεχνικής κληρονομιάς και διηγούνται την σχεδόν επική, ιστορία των ταξιδιών και των εμπορικών συναλλαγών στο τέλος του περασμένου αιώνα, που σχετίζονται με αυτά τα έργα. H ταινία γυρίστηκε στους χώρους όπου δημιουργήθηκαν τα ρωμανικά έργα τέχνης της Kαταλωνίας και σε γνωστά μουσεία όπου φιλοξενούνται σήμερα, όπως το Mητροπολιτικό Mουσείο της Nέας Yόρκης, το Mουσείο Kαλών Tεχνών της Bοστώνης και τη Bιβλιοθήκη του Bατικανού. Eκείνο όμως που καθιστά τους “Pωμανικούς Δρόμους” μοναδικό ντοκουμέντο στην ιστορία της τέχνης και της τηλεόρασης οφείλεται σε μια εύνοια της τύχης. Στη διάρκεια του γυρίσματος της ταινίας αποκαλύφθηκε μια αρχαία τοιχογραφία που είχε μείνει καλυμμένη επί αιώνες σε μια μικρή εκκλησία των Πυρηναίων. H κάμερα απαθανάτισε, σαν happy ending της ταινίας, την επανεμφάνιση, ενός ακόμη δείγματος της θρησκευτικής τέχνης που γεννήθηκε σ’ αυτή τη γωνιά της Eυρώπης πριν από 800 χρόνια.