H πατίνα της ερήμου

Η Σαχάρα, που δεν ήταν πάντοτε έρημος, είναι γεμάτη με ενδείξεις ενός αρκετά ανεπτυγμένου τρόπου έκφρασης, τον οποίο επέλεξαν οι κοινωνίες της περιοχής στο τέλος της παλαιολιθικής, της νεολιθικής και της πρωτοϊστορικής περιόδου. Εικόνες της καθημερινής ζωής που αναπαριστούν ανθρώπους και ζώα είναι χαραγμένες ή ζωγραφισμένες, συνήθως πάνω σε βράχους και πέτρες.
Οι βραχογραφίες της Σαχάρα είναι εκτεθειμένες στις άσχημες καιρικές συνθήκες και στην ανθρώπινη φθορά. Η κύρια ανησυχία είναι η διατήρηση των έργων αυτών, και ιδιαίτερα των πετρωμάτων, συγκεκριμένα της αμμόπετρας, η οποία προστατεύεται με φυσικό τρόπο από ένα στρώμα πατίνας.
Mια ομάδα επιστημόνων, με αρχηγό τον καθ. Mαξ Σβέρερ του Πανεπιστημίου του Mπορντώ, ανέλαβε το 2004, να λύσει το πρόβλημα της επαναδημιουργίας της πατίνας, μετά την φυσική ή τεχνητή φθορά της. Στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος και σε συνεργασία με χώρες της βόρειας Aφρικής, η ομάδα κατέληξε σε μια εύκολη και οικονομική τεχνική.